سخن گفتن با خداوند  مانند صحبت کردن با یک دوست پشت تلفن است؛

          ممکن است او را در طرف دیگر نبینیم، اما می دانیم که دارد گوش می دهد ...

حتی نیمه پر هم نیستند ؛

وقتی چشمها جور دیگر می بینند .

وقتی دوست همه جا حضور دارد،

وقتی لطفش همه جا را پر کرده

آری ...  چشمها را باید شست ...

بیایید لیوانها را به کناری بگذاریم ، وقتی دریای رحمتش را کرانه نیست ...

                                      الحمد لله رب العالمین ...